Vanmorgen namen we de boot vanaf Tortuguero terug naar het vaste land. De auto stond netjes op de parkeerplaats op ons te wachten en we zetten koers naar Cahuita. Een rit van drieënhalf uur. Althans dat dachten we. Als Costa Ricanen het namelijk niet eens zijn met de regering blokkeren zij de wegen. Vrachtwagens op de weg en groepen mensen die al het verkeer tegen hielden. Om het half uur lieten zij wat auto’s door. En dat niet een keer maar wel een aantal keer. Eerst moesten we er nog een beetje om lachen maar op den duur werd het echt vervelend. Ik moest plassen en er leek maar geen einde aan te komen. Even mochten we doorrijden maar honderd meter verder werd de weg opnieuw voor onze neus versperd. Ik stapte uit en riep naar de betogers dat ik naar de wc moest. Ze bergrepen mij niet en kwamen wat dreigend op me af. Snel liep ik terug naar de auto maar de jongens liepen mee. Ze vroegen aan Max of we Spaans konden. Waarop ik riep: Baño, Por Favor, I need to go to the baño. Die paar lesjes met de DuoLingo app hadden geholpen want ze begrepen mijn (overdreven geacteerde) wanhoop. We mochten doorrijden. Dat scheelde weer minstens een half uur. De protesten zijn al vanaf zaterdag bezig en een Amerikaanse site spreekt over een week van protest. Het is niet te hopen dat wij daar nogmaals zoveel hinder van ondervinden tijdens onze reis.
Bij roadblock nummer 373847 dachten wij de protestgangers te slim af te zijn. We reden een landweggetje op. Maar na een kilometer hield de weg op en veranderde in een soort sinkhole. We wilden net omkeren toen een vrouw ons riep vanuit de naastgelegen woning. We konden via haar tuin omrijden. De tweede poort van hun tuin lag namelijk aan het gedeelte achter het gat in de weg. Heel even dacht ik, heel naïef, wat aardig! Maar ze wilde wel 3000 colones zo’n €4,50. We besloten het te betalen want we hadden echt geen zin om terug te rijden. De omweg was pittig en hobbelig maar we hadden goede hoop de fuik voorbij te rijden. Maar helaas, toen we weer bij de grote weg kwamen stonden we wederom vast. En jawel, niet veel later kwamen de auto’s aangereden die vlak daarvoor voor ons hadden gestaan. Bummer!
We stuurden de eigenaren van het hotel alvast een appje dat we wellicht wat later zouden moeten inchecken vanwege al het oponthoud. Gelukkig bleek de weg na deze laatste blokkering vlekkeloos door te rijden. We kwamen om half zes aan bij onze bungalow. We hadden zeven uur gedaan over de rit. We parkeerden de auto op de parkeerplaats en gelijk kwamen de herdershonden van de eigenaren ons begroeten. Een van hen sprong zelfs de auto in, op Max z’n schoot. Lieve honden!
De wederom Franse eigenaressen liet ons zien waar alle faciliteiten zich bevonden en leidde ons daarna naar onze bungalow. En wat een fantastische plek is dit! De bungalow oogt nieuw, ruim, luxe en is van alle gemakken voorzien. De we hebben een eigen minizwembadje om in af te koelen en als we willen zwemmen kunnen we naar het grote zwembad. De grote veranda beschikt over twee ligbedden, een hangmat, een eettafel en een gezellig zitje. Dat de eigenaren Frans zijn, zagen we terug in de wijnglazen. Die hebben we nog in geen enkel hotel hier gehad. Ik heb mijn wijntje inmiddels ingeschonken hoor! De laatste vijf nachten van onze vakantie zullen we hier doorbrengen. Dat wordt genieten!
[Google_Maps_WD id=”41″]
Weer een reiservaring erbij. En ja, als je moet dan moet je 😃. Gelukkig hoef je de komende dagen niet naar een volgende bestemming en de plek waar je nu zit klinkt weer goed. Nog lekker even relaxen na alle avonturen ennuh..
Luka wil ook op schoot!!
Een voorrecht om ook kennis te maken met de politiek-sociale kant van het land. Baño, Por Favor 😉 Veel plezier in Cahuita
Aaaach, tsja, zijn wij misschien toch niet gewend , zulke dingen.
Nou ja, gelukkig waren jullie niet op weg naar het vliegveld ofzo….
Nu weer bijgekomen?? Dan lekker door genieten!!