Het bleef gisteravond en vanochtend onophoudelijk regenen. Maar… om half zes vanmorgen werd ik wakker en de regen was verdwenen. Toen we om zeven uur naar het ontbijt liepen, verbaasde we ons er over dat zo ontzetten veel regen in Costa Rica zo snel in de grond is weggetrokken. Er was geen plas te zien. De zon ging schijnen en het werd al snel weer lekker warm.
Zoals ik gisteren schreef, slapen we in La Fortuna, een stadje aan de voet van de Arenal-vulkaan. Je kan deze vulkaan niet tot de krater beklimmen omdat El Arenal nog steeds actief is. Hij schijnt tot de meest actieve vulkanen ter wereld te horen. Al merk je daar op dit moment eigenlijk niks van.
Wel kan je rond de voet mooie trails lopen. Wij volgden de trail ‘sendero bosque’ van het Arenal 1968-park. Vernoemd naar de grote uitbarsting in 1968 waarbij tientallen mensen om het leven zijn gekomen. De trail werd op internet omschreven als een loop voor de ‘more fysically fit’. Eitje dus ;). Het is wandeling door het Zuiderpark, maar we vonden ‘m goed te doen. De moeilijkheidsgraad zit vooral in het rotsachtige pad en gladde tussenstukjes.
Het begin van de trail was een kronkelpad door het tropisch regenwoud. Echt adembenemend mooi. En we zagen brulapen! Dat was de laatste van de vier soorten apen uit Costa Rica die wij nog moesten zien. De slingerapen, kapucijnapen en doodshoofdapen hadden we al afgevinkt. Er lag ook een kaaiman in het water, maar daarvan zag je alleen zijn ogen. Een gids van een andere groep wees ons er op.
Toen begon het plotseling hard te plenzen. Dat is ook niet zo gek, want het schijnt hier 26 uur per dag te regenen :). Gelukkig hadden we onze poncho’s meegenomen. Doordat de rugzak onder hoog en droog onder de poncho zat, zagen we eruit als twee Quasimodo’s in de jungle. Juist die fikse bui in het tropisch regenwoud gaf een extra dimensie aan de wandeling. Het was maar goed dat ik geen mascara op had gedaan, anders zouden andere toeristen mij fotograferen omdat ze dachten een panda te zien.
Tijdens de trail kom je op een uitzichtpunt dat een fantastisch uitzicht geeft op de vulkaan. Het topje was nog steeds gehuld in de mist, maar toch was het beeld spectaculair. Er was in elk geval veel meer te zien dan gisteren.
In de omgeving van El Arenal stikt het van de hotsprings. De meeste horen bij hotels of zijn betaald. Je hebt echter ook een gratis hotspring langs de weg. Daar zijn we ook naar toe gereden. Je moet wel door een hekje klimmen, maar je bent lang niet de enige die in het warme water baddert. De volgende keer zou ik wel waterschoentjes hebben aangetrokken, want tussen de kiezers van de rivier lopen, was niet echt prettig.
Onderweg naar de hotspring, zagen we wat toeristen in de berm die aan het fotograferen waren. We parkeerden de auto achter hen en ik vroeg of ze een sloth zangen, oftewel een luiaard. Een man bevestigde dat en wees ons erop. De luiaard was net aan het bewegen en klom op de tak naar beneden en naar boven. Een bewegende luiaard hadden we nog niet gezien. Cool gezicht! Helaas had ik mijn dure camera in het hotel laten liggen vanwege ons bezoek een de hotsprings. Ik kon het beest daardoor niet dichtbij fotograferen. Maar onze ogen hebben het wel vastgelegd.
[Google_Maps_WD id=”39″]
Dit kan je ook wel weer een afwisselende dag noemen! Alle apensoorten van Costa Rica gezien en als klap op de vuurpijl een bewegende luiaard 😉.
Geen luie luiaard dus…..stuur maar wat regen hier naar toe!
Mooi daar, ook dat meer in de verte.
Ook in Costa Rica bezig met de wandelaarsclub!