Caribbean side, here we come! Toen we vanmorgen wakker werden, merkten we dat we gisteren echt geluk hebben gehad met het weer. Het regende opnieuw pijpenstelen bij de Arenal-vulkaan. Dus in de auto en op naar de Caribische kust en dan wel Tortuguero National Park. Dit gebied kan je niet met de auto bereiken. Dus reden we naar La Pavona, waar vier keer per dag een boot naar het park vertrekt.
Onderweg heeft het nog lang geregend. Maar toen we in de buurt van La Pavona kwamen, klaarde het gelukkig op. De zon begon zelfs even te schijnen. We twijfelden of we onze bagage in de auto zouden laten liggen, aangezien twee grote zware koffers meeslepen toch wel een gedoe is zonder auto. We namen toch het zekere voor het onzekere en namen al onze bagage mee. Ondanks dat het parkeerterrein wordt bewaakt, voelde het toch niet prettig om alles in de auto achter te laten.
Nou, het was inderdaad best een uitdaging om op dat smalle bootje je bagage mee te nemen. De boot zat bovendien afgeladen vol. Met de trolleys onder onze benen en de rugzakken op schoot, vaarden we in iets meer dan een uur naar Tortuguero. Het centrum van het dorpje heeft een één straat waar eigenlijk alles aan zit. Ook ons hotel. Allen viel het ons meteen op dat het deel van de straat richting ons hotel onder water stond. Kleine visjes zwemmen letterlijk over de stoep.
Met onze koffers sjouwend door de plassen kamen gelukkig snel bij ons hotel. De manager vertelde ons dat het abnormaal veel heeft geregend heeft, waardoor het water op recordhoogte stond. Dit komt ongeveer één keer per jaar voor. Hopelijk is het meeste dan nu gevallen ;).
We hebben al aardig wat diertjes gezien, maar roodoogboomkikker stond nog steeds op mijn lijstje. De beste kans om het beestje, dat op de cover van de Lonely Planet van Costa Rica staat, te zien is als het donker is. We boekten dan ook een night tour met een gids.
Abel, de gids, vroeg aan de aanwezigen wat zij wilden zien. De kikker was erg populair. Dus met die kikker als missie gingen we op pas. We zagen veel dieren. Gigantische sprinkhanen, grote spinnen, een wasbeer, een stekelvarken en zelfs een klein slangetje. Maar de roodoogboomkikker leek vakantie te hebbben genomen. Kijken, kijken, maar niet vinden. Abel deed gigantisch zijn best. Hij bootste het signaal van het dier na om te kijken of hij reactie kreeg. We slopen letterlijk door de jungle, weg van de gebaande paden, maar geen kikker te zien. En dat terwijl het door de gevallen regen zulke goede omstandigheden zijn.
Abel werd steeds wanhopiger en de tour duurde veel langer dan gepland. Maar tot op het laatst van de tour geen kikker. We liepen terug naar het stadje en aan de rand van het stadje zei Abel op rustige toon: ‘I’m gonna show you a red eyed tree frog’. We dachten allemaal dat hij een geintje maakte, maar hij had met zijn zaklamp toch echt met een struikje de kikker gevonden. Wat cool om te zien! Een beetje blauwig op zijn poten, groen lijf en felrode ogen. Alle camera’s klikten volop op los.
Moe, maar voldaan sloten we de dag af. Morgen weer vroeg uit de veren, want dan staat onze kano-tour door het nationale park op het programma.
[Google_Maps_WD id=”40″]
Mooie plaatjes weer van de beestenboel en uiteindelijk toch ook de roodoogboomkikker (ga hem onthouden voor scrabble 😉). Wat een gedoe met die bagage maar wel goed dat je die meegenomen hebt.
Wat een dierenpracht in het nattevoetengebied
Leuk die kikker! Echt gaaf!