Na twee koudere nachtjes hoog in de bergen, zetten we vandaag weer koers naar het strand. De weg naar beneden was netjes geasfalteerd ten opzichte van de weg die we op de heenweg moesten nemen. We genoten onderweg van de prachtige uitzichten die bijna onophoudelijk verschenen.
We reden langs verschillende dorpjes en wat ons opviel was dat, hoe arm of rijk de mensen ook zijn, alle daken voorzien zijn van golfplaten. Een andere dakbedekking hebben we nog niet gezien, los van de grote hotelketens of overheidsgebouwen dan.
Na een rit van ongeveer drieënhalf uur kwamen we aan in Brasilito. We vonden ons onderkomen voor de komende drie nachten zonder problemen. We reden het erf op en werden helemaal vrolijk van wat we zagen. De Franse eigenaren zijn een aantal jaar geleden geëmigreerd nadat ze beiden verliefd werden op Costa Rica. De vrouw des huizes maakt zelf houten bordjes en keien met leuke teksten en vrolijke kleuren en dat maakt dat elk hoekje van het houten complex er gezellig uitziet. De bordjes zijn ook te koop en misschien kopen we nog wel een leuk bordje als souvenir.
We dropten onze bagage in de nette kamer, sprongen in onze badkleding en smeerden ons goed in. Lekker naar het strand!
Volgens Google Maps was het strand vier minuten lopen. Dat klopt ook maar toen we op het strand aankwamen lag er helemaal niemand. Het voelde wat verdacht. Achter de in de zee uitmondende rotspartijen verderop, zagen we nog een strand. Dit strand leek een stukje witter. Ook viel het ons op dat er grote groepen mensen naar dat strand doorliepen. Omdat wij ons steeds meer afvroegen waarom iedereen naar dat strand liep, besloten wij ook door te lopen. En dit strand bleek heerlijk te zijn. Mooi turkoois water en een strand dat niet bestaat uit zand maar vrijwel volledig uit kapotte schelpstukjes.
Na even gegoogeld te hebben bleek dit Playa Conchal (Schelpenstrand) te zijn. Een van de mooiste stranden van het land. Aangezien we vooraf veel lazen over berovingen in Costa Rica stopten we onze waardevolle spullen in de watertas en namen deze mee de zee in. Wij waren daarmee wel de enige die zo goed op hun spullen letten. Maar ik zou toch enorm balen als mijn telefoon, waarop veel foto’s van onze reis staan, door onfrisse types wordt gejat.
We genoten van de heerlijke middag aan het strand en bleven tot vlak na zonsondergang. Daarna fristen we ons op en aten we een smakelijke maaltijd bij een Soda. Dit zijn simpele kantine-achtige restaurantjes waar je voor weinig geld een typisch Costa Ricaanse maaltijd kunt happen. Hoe meer locals je in zo’n gelegenheid ziet hoe beter het eten vaak is.
Op de terugweg liepen we door het pikkedonker terug. En wanneer we langs een aantal mannen liepen die er op het oog wat onguur uitzagen, wensten deze ons vriendelijk een goede avond. We zijn nog geen enkele onaardige Tico (local) tegen gekomen en hoewel we op onze hoede blijven, merken we van criminaliteit nog helemaal niks.
Elke dag weer helemaal anders! En zoveel verschillende leuke onderkomens. Heerlijk als je na zo’n middag aan een mooi strand ook nog lekker eten voorgeschoteld krijgt. Genieten!
Foto boven is geweldig. Weer geschikt voor de startpagina van Microsoft.
Lekker he al die bonen bij de Tico’s!