Veel mensen zoeken in het najaar nog even de zon op. Een fijn idee wanneer de regen met bakken uit de lucht komt. Wij boekten een citytrip naar sprookjesachtig Marrakesh. Helaas ging de aankomst niet van een leien dakje.
De vlucht verliep soepel en na een vlotte drie uur kwamen we in het begin van de avond aan in Marokko. Op de luchthaven werden we opgewacht met een heus naambordje door onze airporttransferorganisatie (87 punten met Scrabble). Zij brachten ons keurig naar ons vooraf geboekte riad. Een riad is een soort hotelletje met een binnenplaatsje. In Marrakesh stikt het ervan. So far so good… Maar toen we wilden inchecken in het hotel kon de receptionist onze reservering niet vinden.
De manager bleek onze reservering te hebben geannuleerd. Dit deelde hij ons telefonische mee, want de baas was naar eigen zeggen niet in Marrakesh aanwezig. Deze annulering heeft ons, of de boekingswebsite, nooit bereikt. Na een hoop soebatten, gaven we de hoop op in dit riad nog een oplossing te vinden.We pakten onze laptop om een ander hotel te boeken.
Op reis kan het natuurlijk altijd gebeuren dat een hotel is volgeboekt of dat je boeking is fout gegaan. Maar wat we pas kort van tevoren wisten, was dat er tijdens onze reis een wereldwijde klimaattop in Marrakesh werd gehouden. De stad werd overspoeld door allerlei hotemetoten en andere congresgangers. Alle hotels bleken barstensvol te zitten of de kamers werden voor gigantische bedragen verkocht. Waarschijnlijk heeft de manager van ons riad de kamer voor een veel hogere prijs kunnen verkopen, dan de goede aanbieding die wij in juni pakten.
Er zat niets anders op dan één hotel voor de eerste nacht te boeken en de rest van ons verblijf in een ander hotel slapen. We maakten de twee boekingen en we zochten door het doolhof van de medina onze weg naar ons nieuwe riad. Direct werden we aangesproken door Marokkaanse jongens die ons de weg wilden wijzen. Dit doen ze nooit voor niets en we wisten dat we vooraf over de prijs moesten onderhandelen. Na zes pogingen om op Google Maps te weg te vinden, besloten we maar met hen mee te lopen. Ook voor deze jongens was het een puzzeltocht en uiteindelijk moest er een wifi-café aan te pas komen om het riad te vinden. Omdat het allemaal veel langer duurden, namen onze gidsen geen genoegen met de vooraf afgesproken prijs. Vooruit, nog een paar extra dirham, want zonder hen hadden we het riad nooit kunnen vinden. Ook dit was volgens hen niet genoeg, maar wij waren er klaar mee.
De manager van het tweede riad gaf direct aan geen plek te hebben. De boeking was wel bij hem aangekomen, maar hij vertelde dat de grote boekingssites bij hem altijd voor veel problemen zorgen.In tegenstelling tot de eigenaar van het vorige riad, vond deze manager het wel erg vervelend voor ons. Met een kop echte Marokkaanse muntthee – de ultieme uiting van gastvrijheid – namen we plaats op de bank in de binnenplaats. Hij belde een vriend die ook een riad beheert, maar die niet op de grote boekingssites is te vinden. Die bleek nog wel een kamer te hebben voor de eerste nacht. De manager, die zich inmiddels had voorgesteld als Abdo, zou ons er heen brengen als zijn laatste gasten waren ingecheckt.
We begonnen ons zorgen te maken over onze boeking voor de rest van de week. Daarom vroegen we Abdo of hij dat hotel wilde bellen om deze boeking te controleren. Dit deed hij en ook hier bleek het fout te zijn gegaan. Geen kamer dus voor ons. Wanhopig keken we elkaar aan. We zijn geen opgevers maar alles leek zo hopeloos dat we zelfs de eerstvolgende vlucht naar Amsterdam op internet opzochten. We vertelden dit aan Abdo en die wilde gelijk voorkomen dat we verdrietig weg zouden gaan. Zijn land was zo mooi en hij wilde dat graag aan ons laten zien. Tegen reductietarief konden we een driedaagse excursie maken naar de Sahara. Zo zouden we dit weekend overnachten in het atlasgebergte en de woestijn. Daarna kon hij waarschijnlijk wel een kamer regelen in een ander riad.
Abdo somde allerlei zaken op die bij de toer inbegrepen waren. Ontbijt, avondeten, kameel rijden etc. Maar na zo opgelicht te zijn door de manager van het eerste hotel en de foute boekingen bij de andere hotels, hadden we een flinke portie argwaan. Toch besloten we, na lang vijven en zessen, het avontuur aan te gaan. Thuis op de bank zitten te simmen was immers ook niet aanlokkelijk.
Abdo bracht ons naar het riad van zijn vriend. Daar bleken we ook na onze excursie weer terecht te kunnen. Dat klonk goed. De kamer was eenvoudig, maar we waren meer dan blij dat we een plaats hadden om te slapen. Abdo schudde onze hand en haalde ons de volgende ochtend om half acht op voor de excursie.
Lees verder over het eerste deel van de excursie: Prachtig Aït Ben Haddou
[Google_Maps_WD id=7 map=3]
