Vandaag reden we na het ontbijt richting de Great Smoky Mountains. De snelste weg om er te komen vanaf ons hotel was via Cherokee. Een bekend Indianenreservaat. Onderweg reden we langs verschillende dorpjes die allemaal “het echte Amerika” uitademen. Gunstores, blacksmiths, general stores, trailerparks en krakkemikkige huisjes afgewisseld met juist hele mooie optrekjes. Dat veel mensen hier op Trump stemmen, steken ze niet onder stoelen of banken gezien alle vlaggen en autostickers. Als je rasechte Hillbilly’s wil tegenkomen dan ben je hier op de juiste plek.
Als je Cherokee inrijdt, doemen er plotseling gigantische casino’s op. In de meeste staten is gokken niet toegestaan, zo ook in North Carolina. Omdat de Indianen op hun reservaat voor een groot deel hun eigen regels mogen bepalen, kunnen zijn wel casino’s uitbaten. Een apart gezicht zo’n gigantisch betonnen complex in the Middle of Nowhere.
Via Cherokee reden we Great Smoky Mountains National Park in. Maar al snel kwam aan het licht dat deze weg ook was afgesloten vanwege omgevallen bomen. Bij het visitor center vroegen we of er een andere manier was om in het park te komen. Dat kon via andere ingang aan de andere kant van de berg, in de staat Tennessee. Omdat de weg door de berg was afgesloten, moesten we er omheen, twee uur rijden van Cherrokee. Hadden we dit eerder geweten, hadden we vanaf ons hotel in Asheville direct naar de andere ingang kunnen rijden.
Eenmaal bij de andere ingang aangekomen, bleken een hoop van onze vooraf geselecteerde highlights niet bereikbaar te zijn door de afgesloten weg. Wel konden we de scenic route ‘Cades Cove’ volgen met de auto waarbij we de kans hadden om beren te zien. De route was om eerlijk te zijn niet heel bijzonder, dus parkeerde we de auto en liepen een eindje de bossen in op zoek naar wilflife. Maar helaas, geen beren op de weg ;). Het liep inmiddels tegen vieren toen we het einde van de scenic route naderden. Rond dit tijdstip was de kans wel groter om een beer te zien dan midden op de dag. We besloten om het rondje nog één keer te maken. En niet veel later liep er langs de rand van het bos een grote zwarte beer. De beer liep rustig bij de toegestroomde mensen vandaan. Maar ik kon gelukkig nog snel een fotootje maken. Check!
Moe van het vele rijden, gingen we op zoek naar ons hotel in Pigeon Forge. We dachten een boerengehucht in te rijden maar niets bleek minder waar. Vanuit het niets reden we een soort boulevard op vol kermisattractie’s, winkels, kartbanen en eetgelegenheden. Allen voorzien van een hoeveelheid verlichting die bij ons met kerst nog als gigantisch over the top gezien zou worden. Het is een beetje een rariteitenkabinet. Alsof je naast Nationaal Park de Hoge Veluwe, de rosse buurt van Amsterdam bouwt.
Voor onze avondmaaltijd reden we naar het in de buurt gelegen stadje Gatlinburg. Gatlinburg ligt aan de rand van het nationale park. We reden hier s’middags al doorheen en dit leek ons een iets leuker plaatsje. In het donker bleek het alleen net zo’n kermisgebeuren te zijn als Pigeon Forge. We gingen op zoek naar een gezonde maaltijd maar dit bleek een kansloze exercitie. Dus we eindigden met een burger.
Toen we uit ons parkeervak reden stonden we direct voor het rode stoplicht. Tegenover ons stond een politieauto te wachten. Toen de wagen ons kruiste, gebaarde de agent naar Max dat hij zijn raampje open moest doen. Max dacht echter dat ze hem sommeerden door te rijden. Dus Max trok op waarop de agent een u-turn maakte en direct met zwaailichten achter ons aanreed. Ik zei ondertussen tegen Max dat de agent bedoelde dat hij zijn raampje open moest doen omdat ze wat wilden zeggen. We zetten snel de auto stil en wachten gespannen op de agent die naar ons toe kwam.
Hij scheen door het raampje aan de passagierskant naar binnen met een zaklamp en gebaarde mij om mijn raampje open te doen. Met een onvervalst Tennessees accent klonk het: “Goodevening my name is officer Robinson from the Gatlinburg Police Department. Sir did you know you are driving without lights?” Oeps, wat stom! Het was zo enorm verlicht in de straat dat Max dit niet direct doorhad. En we reden natuurlijk vlak voor het stoplicht uit het parkeervak. Dit legden we uit aan de agent. Hij vroeg of we gedronken hadden en toen we dat ontkenden, mochten we gelukkig weer de weg op. Dat kunnen we ook weer afvinken. Staande gehouden worden, net zoals in de films.
[Google_Maps_WD id=”49″]
Net als in de film, nou dat vinkje heb je idd weer binnen maar hou het maar bij deze éne keer 😉. Dat je die beer kon afvinken was natuurlijk wel gaaf! Ondanks de afgesloten wegen toch weer een avontuurlijke dag.
Beren op de weg, letterlijk en figuurlijk, haha