Zoals afgesproken, kregen we een vroeg ontbijtje bij de lodge om vervolgens opgehaald te worden met de boot die ons naar Corcovado zou brengen. We hadden de dagtour naar het Sirena Station geboekt, dit station staat bekend om de grote bevolking aan dieren. Sirena ligt wel aan de andere kant van het park, dus de voorruit duurde een uur en een kwartier.
Wederom bleek het een snelle speedboat te zijn. Maar met de wind in ons gezicht en het zonnetje op ons huidje, was het genieten geblazen. Het oerwoud groeit hier tot aan de het dunne strookje strand. Dit geeft een bijzondere kuststrook. Je kunt je voorstellen wat een ontdekkingsreiziger gezien zou hebben als hij Costa Rica vanaf deze kant had ontdekt. Alles ziet er nog steeds zo uit als honderden jaren geleden.
De eerste miereneter diende zich al aan voordat de tour überhaupt begonnen was. Toen de gids ons door de jungle leidde, zagen we al snel tussen de takken door een slapende tapir. We hadden er eigenlijk nooit bij gestaan hoe zo’n beest er precies uitziet. Het is een twee meter lang zoogdier. Een groot raar soort varken. De tapir was nog niet uit zicht of de slingerapen (spider monkeys), slingerden boven ons hoofd. Ze bewegen zich alles behalve geruisloos door de takken. Mooi gezicht. Er kwam zelfs een moeder met een baby voorbij.
Toen merkte de gids een groep voortbewegende doodshoofdaapjes op. In het Engels squirrel monkeys genoemd. De gids nam ons mee een zijpad op, waar we perfect zicht hadden op deze kleine aapjes die voorbij kwamen. Soms al op enkele meters afstand. Je merkt dat parkbezoekers geen gekke dingen doen, want ze stoorden zich niet aan onze aanwezigheid. De slinger- en doodshoofdaapjes kwamen de rest van de tour nog veelvuldig voor.
We hadden even pauze bij het Sirena Station. Erg welkom, want de toch is best vermoeiend zo badend in het zweet. De trail was eigenlijk alleen maar vlak, maar het is zo vochtig en warm in de jungle dat je er al snel uitziet alsof je een marathon gelopen hebt. Op de terugweg richting boot, spotte ik een bijzondere vlinder. Nog voor de gids hem zag. Het was een zogenaamde uilvlinder waarbij de ene helft van zijn vleugel eruit ziet als een kop van een slang en de andere kant een groot oog heeft. De vlinder was blijkbaar zo bijzonder dat ook de gids zelf er meerdere foto’s van maakte en een collega-gids van een andere groep er op wees.
Na de boottocht terug, volgde er een lekkere lunch en zat de tour er op. Terug in onze lodge was er nieuws over de koffer. De delivery-guys konden de oversteek naar Bahia Drake niet maken. De koffer wordt daarom afgeleverd bij het hotel waar we morgen verblijven. Dat is in de buurt van het nationaal park Manuel Antonio.
[Google_Maps_WD id=57 map=29]
In drie dagen al meer bijzondere dieren gezien dan ik in drie weken 🙂
Wat een beestenboel. Daar worden vast mooie foto’s van gemaakt. Travelmonkie tussen fe monkeys!