Jordanië dag 3: Stop politie!

Gisteravond hebben we nog even gezorgd voor een Jordaanse simkaart zodat we altijd online zijn. Zeker omdat we de taal niet spreken en bang zijn dat buiten de hoofdstad mensen minder Engels kunnen, leek ons dat een goed idee. En sowieso wel fijn om gewoon verbinding te hebben. Voor omgerekend 18 euro per persoon hebben we 40 gigabyte internet. Dit was het “kleinste” pakket. Meer dan genoeg dus om onbezorgd online te zijn.

Vandaag stond er een grote rit op het programma. Over de ‘King’s Highway’ door het gebergte naar Dana, een groot natuurreservaat. We reden redelijk vroeg weg, want we wilden ook nog twee stops maken. In het plaatsje Madaba, redelijk dicht bij hoofdstad Amman, ligt een Grieks Orthodoxe kerk met op de vloer een eeuwenoude mozaïeken landkaart uit 500 na chr. De mozaïek is pas eind 1800 herontdekt, nadat de huidige kerk op de plek van de oude kerk was gebouwd. Op de landkaart staan belangrijke Bijbelse plaatsen, zoals Jeruzalem, Bethlehem en Jericho.

We wisten wel dat veel mensen naar Jordanië gaan om de beroemde plekken uit de bijbel te bezoeken, maar we wisten niet dat deze kerk een echt pelgrimsoord is. Mensen die tot tranen geroerd alle schilderijen van Maria in de kerk aan het kussen waren en kruisjes sloegen. Ook verbaasde het ons hoeveel geld mensen in alle sleufjes stopten. De meesten 10 dinar wat ongeveer 14 euro is en dat vaak op meerdere plekken. Wij vonden het een bijzondere gewaarwording.

Daarna reden we door richting een oud kasteel dat boven op een berg ligt waardoor je een mooi uitzicht hebt over het dal. Onderweg reden we over een grote dam en aan het eind stond een controlepost van de politie. We werden aangehouden en Max werd gevraagd om zijn rijbewijs. Vervolgens moesten we het kentekenbewijs laten zien. De verhuurder had ons op de luchthaven een briefje gegeven dat we bij politiecontrole moesten laten zien, maar dat was niet wat de politie wilde hebben. Gelukkig waren de agenten superaardig en zeiden in gebroken Engels: “Don’t worry, for you it’s no problem. The ticket is for the rentalcompany”. Wij appten (yay for the internet!) ondertussen naar de verhuurder die ook aangaf: sorry, our fault. En zij betalen inderdaad de boete. Met een bewijs op zak dat we hiervoor al eens zijn aangehouden mochten we verder.

De weg was op zich mooi maar er ligt helaas gigantisch veel plastic afval in de bermen en op sommige velden was het net een vuilnisbelt. Dit doet wel echt af aan het mooie landschap en het is te hopen dat daar een keer verandering in komt. Maar goed dat geldt voor veel plaatsen op de wereld.

Het kasteel was leuk om even te zien. We liepen door de donkere gangen en genoten buiten van het uitzicht. Een goeie tussenstop om even de benen te strekken. Wanneer je door de dorpjes rijdt, word je als blonde vrouw soms wel echt ordinair aangegaapt. En ik was best degelijk gekleed. Max zit er over te denken wat dinar te gaan vragen voor de bezienswaardigheid naast hem. Ach, je moet er maar om lachen. 🙂

Omdat we nu dus in natuurreservaat zijn, slapen we de komende nachten in een nogal basic kamp. We hebben een cottage met gelukkig wel een gaskachel en een eigen badkamer, maar de douche is koud. Het is het er wel schoon maar wel echt minder luxe dan we gewend zijn. Toch heeft dit kamp ook heel erg veel charme. Vanuit onze kamer hebben we een wijds uitzicht over de bergen. Daarnaast komt iedereen gezellig samen in het restaurant waar voortdurend thee werd geschonken en waar we een traditioneel diner kregen. Super! Helaas zit het weer ietwat tegen en is het mistig maar hopelijk laat de zon zich morgen wat meer zien.